środa VIII tygodnia w ciągu roku – chwała władzy

Mk 10,32-45
Przekład: 

32 Byli zaś w drodze, wstępujący do Jerozolimy, i Jezus ich poprzedzał.

I byli wzburzeni, dołączający zaś do ich drogi bali się.

I przyjąwszy znowu dwunastu, począł im mówić to, co miało Mu przypaść, 33 że:

„Oto wstępujemy do Jerozolimy i Syn Człowieczy będzie wydany arcykapłanom i pisarzom, i zasądzą Go na śmierć, i wydadzą Go narodom. 34 I będą się zeń naigrawać, i oplują Go, i ubiczują Go, i zabiją, i po trzech dniach zostanie podniesiony”.

35 I przychodzili do Niego Jakub i Jan, synowie Zebedeusza, mówiąc Mu:

„Nauczycielu, chcemy, abyś, o cokolwiek poprosimy Ciebie, uczynił nam”.

36 On zaś powiedział im:

„Czego chcecie, abym wam ja uczynił?”

37 Oni zaś powiedzieli Mu:

„Daj nam, abyśmy, jeden po prawicy Twojej i jeden po lewicy, zasiedli w chwale Twojej!”

38 Jezus zaś odpowiedział im:

„Nie wiecie, [o] co prosicie. Czy możecie wypić kielich, który ja piję, albo obmyciem, którym ja obmyty jestem, być obmytymi?”

39 Oni zaś powiedzieli Mu:

„Możemy”.

Jezus zas powiedział im:

„Kielich, który ja piję, będziecie pić, i obmyciem, którym ja jestem obmywany, obmyci będziecie. 40 Siąść zaś po prawicy mojej i po lewicy nie jest moim to dać, ale którym jest przygotowane”.

41 I usłyszawszy, dziesięcu poczęło gniewać się na Jakuba i Jana.

42 I przywoławszy ich, Jezus mówi im:

„Wiecie, że ci, którzy, jak się wydaje, władają narodami, dominują je, i wielcy ich je przywłaszczają.

43 Nie tak zaś jest wśród was, ale ktokolwiek zechce wielkim stać się wśród was, będzie waszym sługą.

44 I ktokolwiek zechce wśród was być pierwszym, będzie wszystkich niewolnikiem.

45 I bowiem Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu usłużono, ale aby usłużyć i dać duszę swoją, okup za wielu”.

Uwagi: 

Wydarzenie opisane w dzisiejszym czytaniu zostało już przełożone i skomentowane w przekazie Ewangelii wg św. Mateusza. Zostały tam niej omówione następujące wyrazy: „wstępujący” (anabainontes, 32); „przyjąwszy” (paralabon, 32); „narodom” (ethnesin, 33); „synowie Zebedeusza” (hyioi tou Zebedaiou, 35); „dominują” (katakyrieuousin, 42); „przywłaszczają” (kateksousiadzousin, 42); „wśród was” (en hymin, 43).

42 „Którzy, jak się wydaje, władają” (hoi dokountes archein) – zarówno „jak się im wydaje...”, jak i „jakimi oni wydają się innym...”. Czasownik dokeo powiązany jest rdzeniem z rzeczownikiem doksa („chwała”), wystepującym w wersecie 37, można więc ten zwrot przełożyć także „wsławieni jako rządzący”, złudne poczucie władzy zastępuje im bowiem prawdziwą Bożą Chwałę. W przekazie Mateuszowym (Mt 20,25) nie ma jednak czasownika dokeo, co tym bardziej podkreśla i wzmacnia tutaj jego znaczenie: nie chodzi tylko o subiektywne „wydawanie się czegoś komuś”, lecz także o hierarchię świata, która, choć jak gdyby rzeczywista, jest jednak próżną chwałą oraz złudzeniem.

42 „Władają” (archein) oraz 41 „poczęło” (erksato) – formy czasownika archein, powiązanego z rzeczownikim arche („władza”, „początek”, „zasada”). Apostołowie poczęli gniewać się na synów Zebedeusza, skoro wydawało im się, że należy im się władza oraz chwała.