4 lutego – czy każdy kij ma dwa końce?

Mk 6,7-13
Przekład: 

7 I przywołuje dwunastu, i począł ich posyłać po dwóch, i dał im władzę nad duchami nieczystymi.

8 I przykazał im, aby niczego nie brali na drogę oprócz samego kija: ani chleba, ani torby, ani miedzi w pasie,

9 „Ale obuci w sandały nie wdziewajcie dwóch koszul”.

10 I mówił im: „Gdziekolwiek wejdziecie do domostwa, tam pozostańcie, aż wyjdziecie stamtąd, 11 a którekolwiek miejsce nie przyjmie was ani słuchać was nie będzie, wychodząc stamtąd, strąćcie pył ziemi spod waszych stóp im na świadectwo”.

12 I wyszedłszy rozgłosili, aby nawrócili się.

13 I demonów wiele wyrzucali, i namaszczali olejem wielu chorych, i leczyli.

Uwagi: 

7 „Przywołuje” (proskaleitai) – złożenie od czasownika kaleo – „wołać”, „powołać”.

„Począł” (erksato) – czasownik archomai, związany ze słowem arche.

„Po dwóch” (dyo dyo) – dosłownie „dwa dwa” albo „dwóch dwóch”. Hebraizm występujący w Septuagincie w opowiadaniu o potopie. Noe wprowadza tam zwierzęta do arki, aby mogły – parami – przetrwać potop i zachować swoje gatunki (Rdz 6,19-20; 7,2-3.9.15). Szczególnie ważny wydaje się tu werset Rdz 7,3, w którym zaraz po wyrażeniu dyo dyo, opisującym pary poszczególnych zwierząt, czytamy: „aby utrzymać nasienie na całej ziemi”. Uczniowie mają natomiast zasiać na ziemię Słowo Boże.

8 „Kija” (rabdon) – wyraz niezwykle wieloznaczny i symboliczny, na łacinę tłumaczony jako virga, co zostało przez tradycję skojarzone z Dziewicą (virgo) Maryją. Jednak to dopiero początek otwierającej się tutaj kopalni znaczeń. W jednym i tym samym słowie chodzi o laskę pasterską, kij pielgrzymi, drzewo życia, raj i długowieczność, a więc także drzewo krzyżowe. Jest to też pastorał i berło królewskie Dawida („różdżka z pnia Jessego”), a także „rózga żelazna” z Apokalipsy. Tak więc zabranie na drogę „tylko” kija nie brzmi w polskim przekładzie o wiele zgrabniej ani sensowniej od zbożnej sugestii zaopatrzenia się w „laskę”...

„Samego kija” – wyraz „sam” (monos) również zdaje się mieć tutaj znaczenie symboliczne i oznacza zabranie ze sobą Samego Boga.

„Miedzi w pasie” – pieniądze ciążą, obciągając ku ziemi przepasanego nimi wędrowca.

9 „Nie wdziewajcie” (me endysesthe) – „nie wchodźcie” albo „nie wciskajcie się” w dwie koszule.

11 „Pył ziemi” (choun) – drobiny ziemi, która przylegała do stóp w trakcie drogi. Żydzi strząsali z siebie, po powrocie do domu, ziemię pogańską, aby ich ona nie kalała , tym bardziej więc wymowny musiał być taki gest wobec zatwardziałego Izraelity.