czwartek po popielcu – dusza

Łk 9,22-25 (+20-21)
Przekład: 

20 Powiedział zaś im:

„Wy zaś mówicie, że kim ja jestem?”

Piotr zaś, rozsądziwszy, powiedział:

„Mesjaszem Bożym”.

21 On zaś, napomniawszy ich, przykazał nikomu tego nie mówić 22 – powiedziawszy, że trzeba, aby Syn Człowieczy wiele wycierpiał i został odrzucony od starszych i arcykapłanów, i pisarzy, i został zabity, i trzeciego dnia został obudzony.

23 Mówił zaś do wszystkich:

„Jeżeli ktoś chce za mną iść, niech się zaprze siebie samego i weźmie krzyż swój co dzień, i dołącza do mojej drogi.

24 Kto by bowiem chciał duszę swoją uratować, ją straci; kto by zaś stracił duszę swoją dla mnie, ten ją uratuje.

25 Cóż bowiem skorzysta człowiek, zyskawszy świat cały, siebie samego zaś straciwszy lub poszkodowawszy?”

Uwagi: 

Ponieważ werset 22 zaczyna się w połowie zdania, przekład rozpoczynam dzisiaj dwa wersety wcześniej od lekcjonarza.

20 „Mesjaszem Bożym” (christos tou theou) – dosłownie „Mesjaszem Boga”.

22 „Został obudzony” (egerthenai) – również „obudził się” oraz „wstał”. Jednak wydaje się, że jest to passivum divinum, wskazujące na Boga Ojca jako na pierwszego sprawcę zmartwychwstania.

23 „Niech się zaprze” (arnesastho) – dosłownie „niech zaneguje” samego siebie. Warto zestawić to miejsce z wersetem J 1,20, gdzie występuje tem sam czasownik, chociaż w znaczeniu dzisiejszemu sensowi przeciwstawnym. Tam Jan Chrzciciel „nie zaparł się siebie” (ouk arnesato, co błędnie tłumaczy się niekiedy „nie zaprzeczył”) i wyznał, że nie jest on Mesjaszem (20!).

24 „Duszę” (psyche) – przekład dosłowny, Nie chodzi tutaj tylko o żywot doczesny, lecz raczej, wedle klasycznej antropologii, o władzę ożywiającą, która pozwala człowiekowi w ogóle żyć oraz żywotem swoim dysponować.

„Uratować” oraz „uratuje” (sosei) – również „ocalić”, „zbawić”.

„Stracić” oraz „straci” (apolesei) – również „zgubić”, „zniszczyć”.

25 Paradoksalnie treść tego zdania łączy się z wersetami 23 i 24, co wyjaśnia znowu werset J 1,20, gdzie Jan Chrzciciel upodobnił się do Logosu, nie zapierając się Chrystusa, lecz samego siebie, tegoż siebie w Nim zatracając i odnajdując.