6 czerwca – żebractwo i Królestwo

Mt 5,1-12
Przekład: 

1 Zobaczywszy zaś tłumy, wstąpił na górę. I skoro usiadł, podeszli do Niego Jego uczniowie.

2 I otworzywszy usta swoje nauczał ich, mówiąc:

3 „Szczęśliwi żebrzący duchem, bo ich jest Królestwo Niebios.

4 Szczęśliwi lamentujący, bo oni będą przywołani.

5 Szczęśliwi łagodni, bo oni odziedziczą ziemię.

6 Szczęśliwi głodni i spragnieni sprawiedliwości, bo oni będą nasyceni.

7 Szczęśliwi miłosierni, bo oni będą miłosierdziem obdarzeni.

8 Szczęśliwi czyści sercem, bo oni Boga będą widzieć.

9 Szczęśliwi czyniący pokój, bo oni synami Boga będą nazwani.

10 Szczęśliwi ścigani z powodu sprawiedliwości, bo ich jest Królestwo Niebios.

11 Szczęśliwi jesteście, skoro piętnują was i ścigają, i mówią wszystką krzywdę przeciwko wam, kłamiąc, z Mojego powodu.

12 Radujcie się i weselcie, bo zapłata wasza wielka w niebiosach; tak bowiem ścigali proroków, którzy [byli] przed wami”.

Uwagi: 

3-11 „Szczęśliwi” (makarioi) – przymiotnik pochodzi od innego przymiotnika, makar, niekiedy uznawanego za krótszą formę tego samego wyrazu. Już u Homera makar łączy się z życiem boskim: Homer mówi makares theoi, czyli „szczęśliwi bogowie”. W NT wyraz ten również mówi o szczęściu, wynikającym z bliskości Boga.

Przekład „błogosławieni” pozostawiam dla greckiego słowa eulogemenos, jako zbieżny z nim etymologicznie. Bycie szczęśliwym boskim szczęściem łączy się oczywiście z błogosławieństwem, po grecku są to jednak dwa różne słowa.

3 „Żebrzący duchem” (ptochoi to pneumati) – dosłownie „żebracy duchem” albo „żebracy Duchowi” - czyli ci, którzy żebrzą w duchu, w Duchu albo dla ducha. Słowo to może znaczyć także „potrzebujący”, czyli – co stąd pochodzi – „biedak”, wydaje się jednak, że akcent nie jest tutaj położony na sam niedostatek, ale właśnie na pierwotne znaczenie, czyli żebranie. Niedostatek połączony jest więc z duchowym błaganiem o jego zaspokojenie, paradoksalnie tenże niedostatek poprzedzającym.

4 „Lamentujący” (penthountes) – również „opłakujący zmarłych”.

„Będą przywołani” (paraklethesontai) – możliwie dosłowny przekład wieloznacznego czasownika parakaleo, od którego pochodzi również określające Ducha Świętego słowo „Paraklet” (parakletos). Można je tutaj przełożyć również: „zaproszeni”, „ubłagani”, „umocnieni”, „pocieszeni”, a także – co wydaje się zadziwiająco sensowne – „obdarzeni Parakletem”.

5 „Odziedziczą” (kleronomesousin) – posiądą swój udział (kleros) na sposób zgodny z prawem (nomos).

6 „Głodni i spragnieni” (peinontes kai dipsontes) – przekład dosłowny. Ewangelia ukazuje tutaj sprawiedliwość jako pokarm i napój, co wydaje się odnosić do Ciała i Krwi Pana Jezusa.

11 „Wszystką krzywdę” (pan poneron) – inaczej „wszystką niegodziwość”.