XXI niedziela w ciągu roku – ostatnia podróż

Łk 13,22-30
Przekład: 

22 I podróżował przez miasta i osady nauczając, i podróż czyniąc do Jerozolimy.

23 Powiedział zaś Mu ktoś:

„Panie, czy nieliczni zbawieni?”

On zaś powiedział do nich:

24 „Walczcie, by wejść przez wąskie drzwi, bo liczni, mówię wam, będą szukać, by wejść, i nie będą mieli siły: 25 odkądkolowiek zbudzony będzie pan domu i zamknie drzwi, i poczniecie stać na zewnątrz, i pukać do drzwi mówiąc:

Panie, otwórz nam!

I rozsądziwszy powie wam:

Nie wiem was, skąd jesteście!

26 Wtedy poczniecie mówić:

Zjedliśmy wobec Ciebie i wypiliśmy, i w alejach naszych nauczyłeś!

27 I powie, mówiąc wam:

Nie wiem was, skąd jesteście, odstąpcie ode mnie, wszyscy pracownicy niesprawiedliwości!

28 I będzie lament i zgrzytanie zębów, kiedy zobaczycie Abrahama i Izaaka, i Jakuba, i wszystkich proroków w Królestwie Boga, was zaś wyrzuconych [na] zewnątrz.

29 I przyjdą z zachodu i ze wschodu, i z północy, i z południa, i spoczną na uczcie w Królestwie Boga

30 I oto są ostatni, którzy będą pierwsi, i są pierwsi, którzy będą ostatni”.

Uwagi: 

22 „Podróżował” (dieporeueto) oraz „podróż” (poreian) – w przekładzie zachowuję figurę etymologiczną oryginału. Wyraz poreia tłumaczy się również polskim słowem „droga”, chociaż po grecku określa on raczej czynność podróżowania, a nie drogę rozumianą jako ciąg komunikacyjny. Z figury etymologicznej połączonej z dalszymi wersetami zdaje się wynikać tutaj sens figuratywny: Jezus czyni tę drogę nie tylko jako swoją własną, lecz także czyni ją dla innych ludzi.

25 „Stać” (hestanai) – grecki czas gramatyczny perfectum, podkreślający tutaj zapewne, że pozostawanie na zewnątrz spowodowane jest zamknięciem drzwi.

„Pukać do drzwi” (krouein ten thyran) – również, ewentualnie, „walić w drzwi”.

26 „Nauczyłeś” – przekład dosłowny, mimo że po polsku gładziej brzmiałby tutaj aspekt niedokonany „nauczałeś”.