poniedziałek IV tygodnia Wielkiego Postu – królewski ojciec

J 4,43-54
Przekład: 

43 Po dwóch dniach wyszedł zaś stamtąd do Galilei.

44 Sam zaś Jezus zaświadczył, że prorok we własnej ojczyźnie nie ma czci.

45 Kiedy zaś przyszedł do Galilei, przyjęli Go Galilejczycy, zobaczywszy wszystko, co uczynił w Jerozolimie w święto, i oni bowiem przyszli na święto.

46 Przyszedł więc znowu do Kany Galilejskiej, gdzie wodę winem uczynił. I był jakiś królewski [dworzanin], którego syn chorował w Kafarnaum.

47 Tenże usłyszawszy, że Jezus przybył z Judei do Galilei, wyszedł ku Niemu i prosił, aby zstąpił i uleczył syna jego, miał bowiem umrzeć.

48 Powiedział więc Jezus do niego:

„Jeżeli znaków i cudów nie zobaczycie, zaiste nie uwierzycie!”

49 Mówi do Niego [dworzanin] królewski:

„Panie! Zstąp, zanim umrze dziecko moje!”

50 Mówi mu Jezus:

„Idź, syn twój żyje!”

Uwierzył człowiek logosowi, który powiedział mu Jezus, i szedł.

51 Jeszcze zaś kiedy on zstępował, słudzy jego napotkali go mówiąc, że dziecko jego żyje.

52 Zapytał więc ich o godzinę, o której [syn] miał się lepiej. Powiedzieli mu więc, że:

„Wczoraj o siódmej godzinie opuściła go gorączka”.

53 Poznał więc ojciec, że w owej godzinie, w której powiedział mu Jezus: „Syn twój żyje”, i uwierzył on, i domostwo jego całe.

54 Ten zaś znów drugi znak uczynił Jezus przyszedłszy z Judei do Galilei.

Uwagi: 

43 „Stamtąd” (ekeithen) – z Samarii, gdzie Jezus rozmawiał z Samarytanką przy studni. Przez Samarię wracał z Judei do Galilei.

46, 49 „Królewski [dworzanin]” (basilikos) – ktoś związany z królem (basileus). Według synoptyków był to setnik, rzymski dowódca wojskowy (Mt 8,5-13; Łk 7,1-10).

47 „Zstąpił” (katebe), 49 „zstąp” (katabethi), oraz 51 „zstępował” (autou katabainontos) – Kana Galilejska była położona na wzniesieniu (J 2,12). Jednak wydaje się, że jest to również aluzja do zstępowania Ducha Świętego, bo tylko dzięki Jego mocy uzdrowienie mogło dokonać się na odległość.

51 „Napotkali” (hypentesan) – celowo wyszli na spotkanie. Występuje tutaj nieprzetłumaczalny grecki czasownik, wyrażający przeciwieństwo odprowadzania kogoś.

52 „O siódmej godzinie” (horan hebdomen) – siódemka wyraża pełnię i doskonałość.

53 „Poznał więc ojciec” – wydaje się, że jest to aluzja do doskonałego poznania Boga Ojca, którego człowiek dostępuje przez Jezusa. Setnik jest w tej perykopie nazywany trzema różnymi komplementarnymi słowami: basilikos („królewski”), anthropos („człowiek”) oraz pater („ojciec”).

54 „Drugi znak” (deuteron semeion) – drugi po cudzie na weselu w Kanie Galilejskiej. Miejsce to nawiązuje do wersetu J 2,11. Drugi wyraźnie i dokładnie opisany w Ewangelii Janowej znak Jezus czyni więc – jakby wbrew treści wersetu 44 – w ojczyźnie swojej, a w dodatku na odległość i wobec wysoko postawionego poganina.