piątek XVIII tygodnia w ciągu roku – zbawienne zatracenie

Mt 16,24-28
Przekład: 

24 Wtedy Jezus powiedział uczniom swoim:

„Jeżeli ktoś chce za mną przyjść, niech zaprze się siebie samego i niech podniesie krzyż swój, i niech dołącza do mojej drogi.

25 Ktokolwiek bowiem zechce duszę swoją uratować, zgubi ją, ktokolwiek zaś zgubi duszę swoją dla mnie, znajdzie ją.

26 Co bowiem skorzysta człowiek, jeżeli świat cały zyska, duszę zaś swoją poszkoduje? Albo jaką da człowiek wymianę za duszę?

27 Ma bowiem Syn Człowieczy przyjść w chwale Ojca swojego z aniołami swoimi i wtedy odda każdemu wedle praktyki jego.

28 Amen mówię wam, że niektórzy z tych, co tutaj stanęli są, nie posmakują śmierci, aż zobaczą Syna Człowieczego przychodzącego w swoim Królestwie”.

Uwagi: 

25 „Uratować” (sosai) – również „ocalić”, „zbawić”. Ten sam wyraz używany jest w Ewangelii w odniesieniu do wiecznego zbawienia duszy. Wszelkie ziemskie ocalenie jest tu obrazem zbawienia wiecznego.

„Zgubi” (apolesei) – również „straci”, „zniszczy”, „zatraci”, co także, analogicznie, często w Ewangelii odnosi się do zatracenia wiecznego.

26 „Skorzysta” (ofelethesetai), „zyska” (kerdese), „poszkoduje” (dzemiothe) oraz „da wymianę” (antallagma) – wszystkie te wyrazy kojarzą się z handlem i z finansowymi interesami.

27 „Praktyki” (praksin) – „sposobu działania”, a pierwotnie „przebycia jakiejś drogi, podróży”. Znaczenie również tego wyrazu, podobnie jak skomentowanego wyżej czasownika, także łączy się niekiedy z gospodarowaniem pieniędzmi.