sobota X tygodnia w ciągu roku – ujęcia świętości

Mt 5,33-37
Przekład: 

33 Znowu usłyszeliście, że powiedziane zostało przodkom: Nie będziesz krzywoprzysięgał, oddasz zaś Panu przysięgi swoje.

34 Ja zaś mówię wam, by całkowicie nie zaklinać: ani w niebie, że tronem jest Boga, 35 ani w ziemi, że podnóżkiem jest stóp Jego, ani na Jerozolimę, że państwem jest Wielkiego Króla, 36 ani w głowie swojej nie zaklinaj, bo nie możesz jednego włosa białego uczynić lub czarnego.

37 Niech będzie zaś logos wasz tak tak, nie nie, co zaś więcej tychże, jest z nikczemnego.

Uwagi: 

33 „Krzywoprzysięgał” (epiorkeseis) – dosłownie „nadprzysięgał”.

34 „Zaklinać” (omosai) – „przysięgać na coś, co jest święte”. Pierwotnie czasownik ten znaczył prawdopodobnie: „zagarnąć jakąś świętość”, „uchwycić ją i pochwycić” - „ująć”.

„W niebie”, „w ziemi” (en to ourano, en te ge) – przekład dosłowny, abstrahujący od polskiej frazeologii, która wyrażenie „w niebie” łączy przede wszystkim z eschatologią, a wyrażenie „w ziemi” przede wszystkim z zakopywaniem bądź znajdowaniem się czegoś „w gruncie”.

37 „Logos” (logos) – „mowa” oraz „rozum”, co odnieść można do Janowego Prologu, a także do obrazu Chrystusa jako głowy Kościoła (gr. kefale, 36!) oraz początku (arche) wszystkiego stworzenia (Kol 1,15-20; J 1,1-3nn).