sobota II tygodnia Okresu Wielkanocnego – wieczorna pobudka

J 6,16-21
Przekład: 

16 Skoro zaś stał się zmierzch, zstąpili uczniowie Jego nad morze.

17 I wstąpiwszy do łodzi, przechodzili przez morze do Kafarnaum.

I ciemność już stała się była, i jeszcze nie przyszedł był do nich Jezus.

18 I morze rozbudzało się od wielkiego dmącego wiatru.

19 Przepłynąwszy więc stadiów około dwudziestu pięciu lub trzydziestu widzą Jezusa stąpającego po morzu i że blisko łodzi się staje, i przestraszyli się.

20 On zas mówi im:

„Ja Jestem. Nie bójcie się”.

21 Chcieli więc wziąć Go do łodzi i zaraz stała się łódź na ziemi, do której ciągnęli.

Uwagi: 

Dzisiejsze wydarzenie zostało już przetłumaczone i skomentowane w relacji Ewangelii św. Marka (Mk 6,45-52). Obydwie wersje sa bardzo podobne. U obydwu ewangelistów spotkanie na jeziorze następuje zaraz po rozmnożeniu chleba; Pan Jezus po jeziorze „stąpa” (grecki czasownik peripateo) i uspokaja uczniów tymi samymi słowami, nawiązującymi do Imienia Bożego; uczniowie boją się dopiero widząc Pana Jezusa, a nie, jak to było poprzednim razem, ze względu na burzę. Jest to bowiem inne wydarzenie od tego, w którym uczniowie rozbudzili śpiącego Pana na rufie łodzi, przestraszeni podczas innej burzy (Mk 4,35-41).

Nawiązujący do opisu stworzenia świata grecki czasownik gignomai konsekwentnie tłumaczę polskim „stawać się”, co może wydawać się niezręcznością, pozwala jednak na lepsze łączenie dzisiejszej perykopy z innymi miejscami, w których on występuje.

16 „Zmierzch” (opsia) – przełom dnia i nocy, również „wieczór”, co odnosi do słynnego refrenu opisu stworzenia (por. Rdz 1,5; 1,13).

17 „Ciemność” (skotia) – znowu nasuwa skojarzenie z wersetem Rdz 1,5, nawet jeżeli w tym miejscu w Septuagincie występuje nieco inny wyraz (gr. skotos; jest to ten sam rdzeń, ale z inną końcówką).

18 „Rozbudzało się” (diegeireto) – tak samo nazwane jest rozbudzenie Pana Jezusa ze snu podczas poprzedniej, wspomnianej już wyżej burzy (Mk 4,39). Tutaj więc to morze się „rozbudza”, a uczniowie boją się Pana Jezusa – odwrotnie niż poprzednio, gdzie morza się bali, Pana Jezusa natomiast rozbudzili sami. Warto rozważyć, wobec licznych nawiązań do opisu stworzenia z Księgo Rodzaju, jak morze, czyli właśnie stworzenie, budzi się wobec poprzedniego rozbudzenia Stwórcy, skoro wcześniej dostąpiło już ono udziału w Jego pokoju i ciszy. Ponadto czasownik ten jest złożeniem od egeiro („obudzić się”, „wstać”), który wielokrotnie w Nowym Testamencie określa zmartwychwstanie Pana Jezusa i innych ludzi.

20 „Ja Jestem” (ego eimi) – pierwsza część Imienia Bożego, objawionego Mojżeszowi w Księdze Wyjścia (Wj 3,14).