Środa VII tygodnia Okresu Wielkanocnego – prawdziwe poświęcenie

J 17,11b-19
Przekład: 

11b Ojcze Święty, ustrzeż ich w Imieniu Twoim, które dałeś mi jesteś, aby byli jedno, tak jak my.

12 Kiedy byłem z nimi, strzegłem ich w Imieniu Twoim, które dałeś mi jesteś, i stróżowałem, i ani jeden z nich nie zginął, jeżeli nie syn zguby, aby Pismo się spełniło.

13 Teraz zaś do Ciebie przychodzę i to mówię w świecie, aby mieli radość moją spełnioną w sobie.

14 Ja dałem im jestem Twój Logos i świat znienawidził ich, bo nie są ze świata, tak jak ja nie jestem ze świata.

15 Nie upraszam, abyś wziął ich ze świata, ale abyś ustrzegł ich od złego.

16 Ze świata nie są, tak jak ja nie jestem ze świata.

17 Poświęć ich w prawdzie. Logos Twój prawda jest.

18 Tak jak mnie posłałeś na świat, i ja ich posłałem na świat.

19 I za nich ja poświęcam samego siebie, aby byli i oni poświęceni w prawdzie.

Uwagi: 

12 „Zginął” (apoleto) oraz „zguby” (apoleias) – rdzeń ten oznacza całkowitą destrukcję, utratę życia.

17 „Poświęć” (hagiason) – „uczyń świętymi”, czyli oddziel od świata i ofiaruj Samemu Bogu, co nawiązuje do wyrażenia „Ojcze Święty” (pater hagie, 11).

Połączenie wersetów „Był [Logos] światłem prawdziwym” (J 1,9) oraz „Ja Jestem droga, prawda i życie” (J 14,6).

19 „Poświęcam” (hagiadzo) oraz „poświęceni” (hegiasmenoi) – ten sam czasownik występuje w wersecie 17.