Wtorek VII tygodnia Okresu Wielkanocnego – cała chwała ciała

J 17,1-11a
Przekład: 

1 To przemówił Jezus i, wzniósłszy oczy swoje ku niebu, powiedział:

„Ojcze, nadeszła jest godzina: wychwal Syna Swojego, aby Syn wychwalił Ciebie.

2 Tak jak dałeś mu władzę wszystkiego ciała, aby wszystko, co dałeś jesteś jemu, dał im: życie wieczne.

3 To zaś jest życie wieczne, aby poznawali Ciebie, Jedynego Prawdziwego Boga, i którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.

4 Ja Ciebie wychwaliłem na ziemi, dzieło ukończywszy, które dałeś mi jesteś, abym uczynił.

5 I teraz wychwal mnie Ty, Ojcze, chwałą, którą miałem u Ciebie samego, zanim świat był u Ciebie.

6 Ujawniłem Twoje Imię ludziom, których dałeś mi ze świata, Twoi byli i mnie ich dałeś, i Logosu Twojego ustrzegli są.

7 Teraz poznali są, że wszystko, ile dałeś mi jesteś, od Ciebie jest.

8 Ponieważ to, co mi dałeś, dałem im jestem, i oni wzięli, i poznali prawdziwie, że od Ciebie wyszedłem, i uwierzyli, że Ty mnie posłałeś.

9 Ja za nimi upraszam, nie za światem upraszam, ale za tymi, których dałeś mi jesteś, bo Twoi są.

10 I moje wszystko Twoje jest, i Twoje moje, i wychwalony jestem w nich.

11a I już nie jestem w świecie, i oni w świecie są, i ja ku Tobie przychodzę”.

Uwagi: 

Dzisiejsza Ewangelia to początek tak zwanej Modlitwy Arcykapłańskiej, wyjaśniającej sens męki i zmartwychwstania Pana Jezusa.

1, 4, 5, 10 „Wychwalać” (doksadzo) – inaczej „wsławiać”, „czynić chwalebnym”. Czasownik powiązany z rzeczownikiem „chwała” (doksa), wyrażającym zmysłowe objawienie Bożego Majestatu. Tutaj odnosi się on do Męki Pańskiej, przedstawionej w Ewangelii Janowej jako tryumf wywyższonego Ukrzyżowanego, a także do wersetu J1,14.

Dzisiaj „wychwalanie” rozumiemy zazwyczaj jako „chwalenie” lub „pochwalenie”, wyrażenie aprobaty i uznania. Tutaj chodzi natomiast o chwałę wewnętrzną, o ujawnienie istoty objawiającej się Bożej Prawdy.

2 „Wszystkiego ciała” (pases sarkos) – hebraizm oznaczający wszystkich ludzi. Odnosi znowu do wersetu J 1,14: „I Logos stał się ciałem (sarks)”.

3 „Jedynego” (monon) – przymiotnik ten znaczy także „sam”, „sam jeden”, jest jednak innym wyrazem niż liczebnik „jeden” (heis).

3 „Prawdziwego” (alethinon) oraz 8 „prawdziwie” (alethos) – por J 1,9 z komentarzem.

5 „U Ciebie samego” (para sauto) oraz „u Ciebie” (para soi) – można mocniej połączyć te dwa paralelne wyrażenia ze sobą i przed drugim znich (kończącym werset „u Ciebie”) postawić przecinek, odnosząc je w ten sposób do słów „wychwal mnie” z początku wersetu.

6 „Strzegą są” (teterekan) – „pilnują”, „zachowują”, „baczą”, „trzymają”, w czasie gramatycznym perfectum.

8 „Rzeczy” (remata) – również „słowa”.