piątek XV tygodnia w ciągu roku – szabat szabatem?

Mt 12,1-8
Przekład: 

1 W tamtym momencie szedł Jezus w szabat przez uprawy, zaś uczniowie Jego zgłodnieli i poczęli zrywać kłosy, i jeść.

2 Faryzeusze zaś, zobaczywszy, mówili Mu:

„Patrz, oto uczniowie Twoi czynią, czego nie wolno czynić w szabat!”

3 On zaś powiedział im:

„Nie odczytaliście, co uczynił Dawid, kiedy zgłodniał [on], i ci, którzy z nim [byli]?

4 Jak wszedł do Domu Bożego i chleby pokładne zjadł, których nie wolno było zjeść ani jemu, ani tym, którzy z nimi byli, chyba że samym [tylko] kapłanom?

5 Albo czy nie odczytaliście w Prawie, że szabatami kapłani w Świątyni szabat przekraczają i są niewinni?

6 Mówię zaś wam, że od Świątyni więcej jest tutaj.

7 Jeżeli zaś poznalibyście, czym jest: Miłosierdzia chcę i nie ofiary zabijania, nie potępialibyście niewinnych.

8 Panem bowiem szabatu jest Syn Człowieczy”.

Uwagi: 

Dzisiejsze wydarzenie zostało już przełożone i szeroko skomentowane w wersji Ewangelii według świętego Marka.

5 „Szabatami...szabat przekraczają” (sabbasin...sabbaton bebelousin) – przekład możliwie dosłowny, chociaż można też poprawnie przełożyć „w szabaty...szabat przekraczają”, domniemując, że liczba mnoga („w szabaty...”) dotyczy tutaj aspektu czasowego (czysto chronologicznego) szabatu, a pojedyncza „...szabat przekraczają” – rytualnego (szabat jako wyraz świętego Prawa). Jednakże w Biblii te dwa aspekty są ze sobą ściśle połączone, tak więc i obywdie możliwości przekładu należałoby prawdopodobnie połączyć w jedną, spójną interpretację.

Rzeczownik „przekraczają” (zazwyczaj tłumaczy się go jako „profanują”, „naruszają”) pochodzi natomiast od wyrazu „próg” (belos) i przywołuje na myśl przekraczanie progu świątyni jako obraz wstępowania w wieczność, do Domu Bożego, co jest w pełni zgodne z hebrajskim rozumieniem sakralnego znaczenia szabatowego odpoczynku i kojarzy się z Eucharystią.

Obraz ten łatwo wypaczyć twierdząc, że Pan Jezus nawołuje tutaj do rytualnego łamania Prawa jako takiego. Jest jednak raczej dokładnie odwrotnie: istoty Prawa przestrzegają tylko ci, którzy uznają Jezusowe nad tym Prawem panowanie. W komentarzu do opisu tej samej rozmowy w Ewangelii wg św. Marka zostało to wyjaśnione jeszcze bardziej szczegółowo: faryzeusze nie mają racji, również w sensie czysto formalnym, skoro zrywanie kłosów przez uczniów nie stanowiło nawet najdrobniejszego naruszenia przepisów.