2 lipca – rozdarta pełnia

Mt 9,14-17
Przekład: 

14 Wtedy podchodzą do Niego uczniowie Jana, mówiąc: „Dlaczego my i faryzeusze pościmy wiele, uczniowie zaś Twoi nie poszczą?”

15 I powiedział im Jezus: „Czyż mogą synowie weselnej komnaty lamentować, jak długo jest z nimi pan młody? Przyjdą zaś dni, kiedy zabrany zostanie od nich pan młody, i wtedy będą pościć.

16 Nikt zaś nie nakłada łaty wydartej [z tkaniny] surowej na stary płaszcz, odstaje bowiem wypełnienie płaszcza od niego i gorsze staje się rozdarcie.

17 Ani nie kładą wina nowego do bukłaków starych, jeżeliż zaś inaczej, rozpadają się bukłaki i wino się wylewa, i bukłaki się niszczą; ale kładą wino nowe do bukłaków nowych, i nawzajem razem się strzegą”.

Uwagi: 

Dzisiejsze czytanie zostało już przełożone i skomentowane w przekazie Ewangelii św. Marka.

16 „Odstaje” (airei) – dosłownie „wstaje”, „podnosi się”. Mówi się tak również w Nowym Testamencie o zmartwychwstaniu.

„Wypełnienie” (pleroma) – ten sam grecki wyraz tłumaczy się przeważnie słowem „pełnia”