Uroczystość NMP Królowej Polski – śluby narodu

J 19,25-27
Przekład: 

25 Stały zaś były przy krzyżu Jezusa Matka Jego i siostra Matki Jego Maria Kleofasowa, i Maria Magdalena.

26 Jezus więc, zobaczywszy Matkę i ucznia przy [niej] stojącego, którego miłował, mówi Matce:

„Kobieto, patrz, oto twój syn!”

27 Zatem mówi uczniowi:

„Patrz, oto Twoja Matka!”

I od owej godziny wziął ją uczeń do swoich.

Uwagi: 

25 „Stały były” (eistekeisan) – można też przełożyć „stanęły były”. Czas zaprzeszły wskazuje na to, że kobiety stały pod krzyżem, towarzysząc Panu Jezusowi, od dłuższego już czasu.

„Maria” (Maria) – grecka wersja hebrajskiego imienia Miriam. Spośród jego wielu możliwych etymologii wspomnieć warto tutaj o tej, która Imię to łączy z mirrą, symbolem zaślubin.

26 „Kobieto” (gynai) – Pan Jezus mówi tak do swojej matki w Ewangelii Janowej dwa razy: przy zaślubinach w Kanie Galilejskiej (J 2,4) oraz właśnie tutaj, pod krzyżem.

27 „Do swoich” (eis ta idia) – „do swoich [rzeczy]”, „do swoich [własnych spraw]” lub też „do swojego [rodzinnego domu]”. Przymiotnik idios (por. polskie „idiom”, „idiolekt”, „idiota”) oznacza to, co własne, prywatne, domowe, jako przeciwstawione temu, co publiczne. To przeciwieństwo zdaje się kontrastować z powszechnie przyjętą interpretacją, wedle której Pan Jezus ustanawia tutaj Maryję matką wszystkich wierzących oraz całego Kościoła. Jednak zaślubiny w Kanie również były, jak każde wesele, wydarzeniem zarazem intymnym i rodzinnym oraz publicznym, podobnie jak śmierć Pana Jezusa na krzyżu.