piątek V tygodnia w ciągu roku – niemota tępota

Mk 7,31-37
Przekład: 

31 I wyszedłszy znowu z granic Tyru, przyszedł przez Sydon do Morza Galilejskiego pośród granic Dekapolu.

32 I wiodą Mu tępego i jąkałę, i upraszają Go, aby nałożył mu rękę.

33 I zabrawszy go od tłumu, na osobności włożył palce swoje w uszy jego, i splunąwszy dotknął jego języka.

34 I wejrzawszy w niebo westchnął, i mówi mu:

„Effatha!” – to jest: „Otwartym bądź!”

35 I zaraz otworzył się jego słuch, i rozwiązany został węzeł języka jego, i wymawiał prosto.

36 I nakazał im, aby nikomu nie mówili, ile zaś im nakazywał, [tyle] oni [o] wiele bardziej rozgłaszali.

37 I niezmiernie wstrząśnięci byli mówiąc:

„Pięknie wszystko jest uczynił: I tępych czyni słuchanie, i niemowów wymawianie”.

Uwagi: 

31 „Pośród” (ana meson) – wyrażenie to często występuje w Septuagincie jako odpowiednik hebrajskiego przyimka ben (por. Rdz 1, 4.6.7.14.18) i znaczy także „pomiędzy”. Można zastanawiać się, czy wędrówka ku morzu pomiędzy granicami miast pogańskiego Dekapolu ma tutaj sens symboliczny, wynikający z symbolicznego znaczenia wyrazu „środek” (mesos).

32 „Wiodą” (ferousin) – najdosłowniej „niosą”, jednak czasownik ten znaczy również „prowadzić”.

„Tępego” (kofon) – wyraz ten pochodzi od czasownika kopto („ucinać”) i pierwotnie w Iliadzie określa strzałę z uciętym grotem. W Ewangeliach może oznaczać człowieka głuchego lub niemego (z uciętym językiem), względnie głuchoniemego, zwłaszcza że nieumiejętność mówienia jest tutaj ściśle połączona z nieumiejętnością słuchania.

„Jąkałę” (mogialon) – tego, który ma trudność (mogos) z wymową (lalia).

34 „Otwartym bądź” (dianoitheti) – dosłowny przekład aramejskiego rozkaźnika effatha. Czasownik ten bywa również używany w Nowym Testamencie w sensie przenośnym tam, gdzie mowa o wyjaśnianiu, czyli o „otwieraniu”, Świętego Pisma (Łk 24,31-32).

35 „Słuch” (akoai) – w oryginale wyraz ten występuje tutaj w liczbie mnogiej, co wydaje się nieprzetłumaczalne. Chodzi o zmysł (lub raczej dosłownie „zmysły”) słuchu, a nie tylko o uszy (ota), o których mowa w wersecie 33.

„Prosto” (orthos) – zarówno „poprawnie” jak i ogólniej „we właściwy sposób”. Niezręczny przekład dosłowny ma na celu zachownie połączenia obydwu tych znaczeń w jednym wyrazie.