sobota VIII tygodnia w ciągu roku – sąd rozumu i mowa władzy

Mk 11,27-33s
Przekład: 

27 I przychodzą znowu do Jerozolimy. I, skoro stąpał w Świątyni, przychodzą do Niego arcykapłani i pisarze, i starsi.

28 I mówią Mu:

„W jakiej władzy to czynisz? Albo kto Ci dał tę władzę, byś to czynił?!”

29 Jezus zaś powiedział im:

„Wypytam was o Jeden Logos.

I odpowiedzcie mi, i powiem wam, w jakiej władzy to czynię.

30 Chrzest Janowy z nieba jest czy z ludzi?

Odpowiedzcie mi!”

31 I rozumowali między sobą mówiąc:

„Jeżeli powiemy Z nieba, powie: Dlaczego więc nie uwierzyliście mu? 32 Ale czy powiedzielibyśmy: Z ludzi?”

Bali się bowiem tłumu. Wszyscy mieli bowiem Jana, zaiste, że był prorokiem.

33 I rozsądziwszy Jezusowi, powiedzieli:

„Nie wiemy”.

I Jezus mówi im:

„Ani ja nie mówię wam, w jakiej władzy to czynię”.

Uwagi: 

Dzisiejsze wydarzenie zostało już przełożone i skomentowane w bardzo podobnej redakcji Ewangelii Mateusza. Zostały tam już skomentowane m.in.: grecki rzeczownik „władza” (eksousia), znaczenie przyimka „z” (eks) oraz wyrażenie „Jeden Logos” (logos heis), które przełożyłem wtedy polskim wyrażeniem „jedna mowa”. Dzisiaj – idąc dalej konsekwentnie za myślą, że Jeden Logos wyraźnie odnosi do Jedynego Boga, zdecydowałem się pozostawić rzeczownik logos w jego oryginalnym greckim brzmieniu, podobnie jak w przekładzie Prologu św. Jana.

27 „Skoro stąpał w Świątyni” (peripatountos autou en to iero) – prawdopodobnie Pan Jezus przechadzał się w portyku, rozprawiając z uczniami na sposób starożytnych mistrzów filozofii – zob. komentarz do wersetu J 10,23.

29 i 30 „Odpowiedzcie” (apokrithete) – również „rozsądźcie mi”, por. ten sam czasownik przełożony „rozsądziwszy” (apokrithentes, 33). Pan Jezus sugeruje, aby faryzeusze najpierw osądzili Jana Chrzciciela, skoro oczekują oni jednoznacznego rozdzielenia władzy pomiędzy niebem a ziemią, a rozdzieleniu takiemu misja i chrzest Janowy zaprzeczają.

30 „Chrzest Janowy” (to baptisma tou Joannou) – zob. komentarz do wersetów Mt 21,23-27.

31 „Rozumowali” (dielogidzonto) – grecki czasownik zawiera rdzeń wyrazu logos, który znaczy również po polsku „rozum”.

32 „Zaiste” (ontos) – przysłówek pochodzący od imiesłowu czasownika „być”. Może on znaczyć tutaj, po pierwsze, że Jan był rzeczywiście prorokiem, a po drugie, że wszyscy rzeczywiście mieli go za proroka. Dodatkowo, po trzecie, jest to nawiązanie do kilkakrotnie występującego w dzisiejszej Ewangelii wyrazu „władza” (eksousia), również pochodzącego od imiesłowu czasownika „być”, co pokazuje swoistą słuszność strachu faryzeuszy – bali się oni bowiem również pochodzącej od Boga prawdziwej, prorockiej władzy, która została uznana przez „wszystkich” (pantes).