wtorek XXII tygodnia w ciągu roku – wyniki nauczania

Łk 4,31-37
Przekład: 

31 I zszedł do Kafarnaum, miasta Galilei, i był nauczający ich w szabatach.

32 I wstrząśnięci byli nauczaniem Jego, bo we władzy był Jego logos.

33 I w synagodze był człowiek mający ducha nieczystego demona, i wykrzyknął głosem wielkim:

34 „Dozwól, cóż nam i Tobie, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić?! Wiem Ciebie, kto jesteś, święty Boga!”

35 I zrugał go Jezus, mówiąc:

„Milcz i wyjdź z niego!”

I rzuciwszy go demon w środek, wyszedł z niego, nic mu nie zaszkodziwszy.

36 I nastało poruszenie na wszystkich, i współprzemawiali do siebie nawzajem, mówiąc:

„Któż ten Logos, że we władzy i mocy nakazuje nieczystym duchom i wychodzą?!”

37 I wychodził rozgłos o Nim na wszystkie miejsce okolicy.

Uwagi: 

33 „Ducha nieczystego demona” (pneuma daimoniou akathartou) – wyraz „demona” jest w oryginale w dopełniaczu. Na podstawie tego wersetu nie jest jasne, czy to duch człowieka został zawładnięty przez demona, czy też nawet – co zdaje się wynikać z wersetu 36 – chodzi tu raczej o obecną w cżłowieku władzę duchową samego demona.

34 „Dozwól” (ea) – niedokładny etymologiczny przekład greckiego wykrzyknienia, wyrażającego zaskoczenie i niezadowolenie (od czasownika eao – „pozwalać”). Podobnie to słowo przełożone jest w Wulgacie (łac. sine).

„Cóż nam i Tobie” (ti hemin kai soi) – przekład dosłowny. Semityzm ten można ewentualnie przybliżyć polskim frazeologizmem „cóż ci do tego [naszego]”.

35 „W środek” (eis to meson) – zob. komentarz do wersetu J 8,3.9.

36 „Któż ten Logos” (tis ho logos houtos) – wyraz logos jest po grecku rodzaju męskiego i zaproponowany dosłowny przekład, opierający się na jego znaczeniu w Prologu Ewangelii Janowej, odnosi go do Samego Jezusa. Poprawny jest też jednak tutaj równoległy przekład „cóż to za mowa”.