Czwartek Wielkanocny – logosy logosu

Łk 24,35-48
Przekład: 

35 I opowiadali oni to, co w drodze, i jako poznany im został w łamaniu chleba.

36 Kiedy to zaś opowiadali, On stanął w środku nich i mówi im:

„Pokój wam”.

37 Skoro stali się zaś przerażeni i przestraszeni, wydawało im się, że ducha oglądają.

38 I powiedział im:

„Czemu wstrząśnięci jesteście i dlaczego rozumowania wstępują w serce wasze? 39 Zobaczcie ręce moje i stopy moje, że to Ja Jestem. Dotknijcie mnie i zobaczcie, bo duch ciała ani kości nie ma, tak jak oglądacie mnie, mającego”.

40 I to powiedziawszy, pokazał im ręce i stopy.

41 Jeszcze zaś kiedy oni nie wierzyli z radości i dziwowali się, powiedział im:

„Macie coś do jedzenia tutaj?”

42 Oni zaś podali mu część pieczonej ryby.

43 I wziąwszy, zjadł wobec nich.

44 Powiedział zaś do nich:

„Oto logosy moje, które przemówiłem do was jeszcze będąc z wami, że trzeba, aby się wypełniło wszystko napisane w prawie Mojżesza i [w] prorokach, i [w] psalmach o mnie”.

45 Wtedy otworzył im umysł, aby pojęli pisma.

46 I powiedział im to, że:

Tak napisane jest, że ma wycierpieć Mesjasz i powstać z martwych trzeciego dnia, 47 i głoszona będzie w Imię Jego przemiana umysłu na odpuszczenie grzechów ku wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem.

48 Wy świadkami tych [rzeczy jesteście].

Uwagi: 

Dzisiejsza Ewangelia jest kontynuacją wczorajszej drogi do Emaus (Łk 24,13-35).

36 „W środku” (en meso) – wyrażenie to nawiązuje do opisu stworzenia świata, jego krótka analiza została przedstawiona w komentarzu do sceny przebaczenia jawnogrzesznicy.

37 „Ducha” (pneuma) – tym samym wyrazem Ewangelia określa Ducha Świętego, który uwalnia uczniów od strachu w scenie Pięćdziesiątnicy.

38 „Rozumowania” (dialogismoi) – tym samym wyrazem, również powiązanym z „sercem” (kardia), Ewangelia określa przewrotne rozumowania faryzeuszy. Por. także Łk 2,35!

39 „Ja Jestem” (ego eimi) – pierwsza część Imienia Bożego z Wj 3,14.

42 „Część” (meros) – por. J 13,8!

45 Werset ten nawiązuje do wczoraj odczytywanych wersetow Łk 24,16.31.

47 „Przemiana umysłu” (metanoia) – zazwyczaj tłumaczy się „nawrócenie”, tutaj jednak przełożyłem etymologicznie (dwoma polskimi słowami jedno greckie), skoro wyraz „umysł” (nous) pojawia się chwilę wcześniej, w wersecie 45.

„Począwszy” (arksamenoi) – imiesłów od czasownika archomai, powiązanego z wyrazem arche, od którego rozpoczyna się Prolog Ewangelii Janowej.